ບັນຫານໍ້າບາດານເຄັມ

ນໍ້າ ແມ່ນປັບໃຈພື້ນຖານຂອງມະນຸດ ແລະ ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ.  ໃນນີ້, ແຫຼ່ງນໍ້າທີ່ສໍາຄັນໃນການນໍາໃຊ້ ແມ່ນມາຈາກນໍ້າໜ້າດິນ ແລະ ນໍ້າໃຕ້ດິ. ໃນຫຼາຍແຫ່ງໃນ ສປປ ລາວ ແມ່ນໄດ້ນໍ້າໃຊ້ນໍ້າສ້າງ ແລະ ນໍ້າບາດານ ເພື່ອນໍາໃຊ້ນໍ້າເຂົ້າໃນອຸປະໂພກ ແລະ ບໍລິໂພກ. ເມື່ອເວົ້າສະເພາະ ນໍ້າບາດານ ແມ່ນຫຼາຍແຫ່ງປະສົບບັນຫານໍ້າເຄັມ, ນໍ້າຄໍາ, ນໍ້າເປັນກົດ ເປັນດ່າງສູງ ແລະ ອື່ນໆ. ໃນນີ້ ແມ່ນຂໍຍົກບັນຫາກ່ຽວກັບນໍ້າເຄັມ.  “ນໍ້າເຄັມ” ຖືໄດ້ວ່າເປັນໜຶ່ງໃນບັນຫາທີ່ພົບເຫັນໄດ້ທົ່ວໄປ ໂດຍສະເພາະແມ່ນໃນທົ່ງຮາບວຽງຈັນ ແລະ ທົ່ງຮາບສະຫວັນນະເຂດ ຂອງ ສປປ ລາວ.​

ມີຫຼາຍຄົນ ໄດ້ຖາມວ່າ ນໍ້າບາດານເຄັມ ແມ່ນຈະແກ້ໃຂແນວໃດ? ການແກ້ໄຂບັນຫານໍ້າເຄັມ ຈຳເປັນຕ້ອງ ມີການເກັບກຳຂໍ້ມູນພື້ນຖານ ເຊັ່ນ: ຈຸດພິກັດ, ລະດັບນໍ້າບາດານ, ຄວາມເລິກຂອງບໍ່ນໍ້າບາດານ, ກວດຄຸນນະພາບນໍ້າ, ຈຸດປະສົງ ການນຳໃຊ້ນໍ້າ , ປະລິມາຄວາມຕ້ອງການນຳໃຊ້ນໍ້າ ແລະ ອື່ນໆ ແລ້ວຈື່ງວາງແຜນຈະແກ້ບັນຫານ້ຳເຄັມໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ.

ດັ່ງນັ້ນ, ວິທີຕໍ່ໄປນີ້ ແມ່ນການແກ້ໄຂແບບຂັ້ນພື້ນຖານ ເຊັ່ນ: ວິການທຳມະຊາດ ແລະ ການນຳໃຊ້ເຄື່ອງກ່ອງນ້ຳ

1. ການໃຊ້ເຄື້່ອກ່ອງນໍ້າ:​ ໃຊ້ເຄື່ອງກ່ອງນໍ້າ RO (Reverse Osmosis) ເປັນການກອງນໍ້າທີ່ຄວາມລະອຽດສູງຫຼາຍ ມີຂັ້ນຕອນທັງໝົດ 5 ຂັ້ນຕອນ ສາມາດກອງສິ່ງປົນເປື້ອນອອກຈາກນ້ຳໄດ້ສູງເຖິງ 99%.​ ດັ່ງນັ້ນ, ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ການແກ້ໄຂນໍ້າເຄັມໄດ້ມີປະສິດທິພາບສູງ ແລະ ແກ້ໄຂກົງກັບບັນຫານໍ້າເຄັມ. ຈຸດອ່ອນ ແມ່ນຕ້ອງໃຊ້ງົບປະມານສູງ
2. ຊອກຫາແຫຼ່ງນໍ້າອື່ນແທນແຫຼ່ງນໍ້າເຄັມ ໂດຍການໃຊ້ນໍ້າປະປາ ຫຼື ຊືື້ນໍ້າສະອາດມາໃຊ້.
3. ວິທີທຳມະຊາດ: ແມ່ນໃຫ້ຂຸດສະນໍ້າ ໃກ້ກັບບໍ່ນໍ້າບາດານທີ່ເຄັມ ໃຫ້ຫ່າງກັນ ປະມານ 2-5ແມັດ, ຂຸດໃຫ້ເລິກ ປະມານ 2-3 ແມັດ (ສະເພາະເຂດ ທົ່ງພຽງວຽງຈັນ) ແລະ ສະນໍ້າແມ່ນຕ້ອງຢູ່ຈຸດທີ່ມີລະດັບສູງກ່ວາ ບໍ່ນໍ້າບາດານ (ຕ້ອງຈັບຈຸດພິກັດເພື່ອແທກລະດັບຄວາມສູງຂອງ ບໍ່ນໍ້າບາດານ ແລະ ສະນໍ້າ) ເຊິ່ງການຂຸດສະນ້ໍາ ໃກ້ບໍ່ນໍ້າບານ ແມ່ນເປັນການເອົານໍ້າຈືດໃນສະນໍ້າ ກົດຊັ້ນນໍ້າເຄັມບໍ່ໃຫ້ຍົກໂຕສູງຂື້ນມາ.